Bu mektup, Mollâ Tâhir-i Bedâhşi’ye yazılmıştır. Yüksekleri istemek, elegeçenlerle oyalanmamak lazım olduğu bildirilmektedir:
Mevlânâ Muhammed Tâhir, bizi suçlu görmeyiniz! Mevlânâ Yar Muhammed göç etmenin sebebini bildirecek. Hindistan yolculuğuna karar verince gidip çoluk çocuktan haber alınsın! Geri kalanı kavuşunca konuşuruz. Huzur üzere olmak ve uygunsuz kimselerle görüşmemek lâzımdır. Çok uğraşmalı! Ele geçenle oyalanmamalıdır. Fârisî beyt tercümesi:
Cihanı parlatan nura varmak için adım attık.
Batıyı, yıldızı, lambaları arkada bıraktık.
Bu zaman insanların çoğu görünüşe bakmakta ve az bir şeyle oyalanmaktadırlar. Bunlarla birlikte bulunmak, kalbi öldürür. Aslandan kaçar gibi bunlardan kaçmalıdır. Bulunduğunuz yolda ilerlemeye çalışınız! Rüyalara o kadar kıymet vermeyiniz! Çünkü, rüyanın yorumlayacak yerleri pek çoktur. Sakın rüyalara, hayallere bağlanıp kalmayınız! Arabî beyt tercümesi:
Sevgiliye kavuşmak ele geçer mi acaba?
Yüksek dağlar ve korkunç tehlikeler var arada!
Vesselâm.
Önceki Mektub –> 121. Mektub
Sonraki Mektub –> 123. Mektub