Bu mektup, Mollâ Abdülgafur-i Semerkandi, Haci bey Firketi ve Hâce Muhammed Eşref Kabili’ye yazılmıştır. Bu yolun büyüklerini sevmek, dünya ve ahiret saadetinin sermayesi olduğu bildirilmektedir:
Allahü teâlâya hamd olsun. Onun sevgili Peygamberine ve Âline ve Ashâbının hepsine salât ve selâm olsun! Bizi sevenler, iyi biliniz ki arka arkaya gelen kıymetli mektuplarınız, sevginizin çokluğunu, bir ân önce kavuşmak istediğinizi bildirdiği için, bizleri çok sevindirdi. Allahü teâlâ, bu yolun büyüklerine olan muhabbetinizi arttırsın. Bu sevgiyi, dünya ve ahiret saadetinin sermayesi biliniz! Bu sevginizin artması için, Allahü teâlâya duâ ediniz! Bu sevgi, insanın İslamiyete uymasını kolaylaştırır. Batının cemiyeti yani, kalbin her ân Allahü teâlâ ile olması, bu sevgi ile elde edilir. Eğer dünyanın bütün sıkıntılarını ve zulmetlerini, lekelerini kalbe doldursalar, bu sevgi bulunursa, hiç üzülmemelidir. Ümitli olmalıdır. Eğer kalbe dağlar gibi çok haller ve nurlar yağdırsalar, fakat bu sevgi kıl kadar azalsa, bunları haraplık, felaket bilmelidir ve istidrâc olduğunu anlamalıdır. Buna sıkı yapışıp sonra, işinize bakınız! Kıymetli ömrü lüzumsuz şeylerle boş yere geçirmeyiniz! Fârisî beyt tercümesi:
Sana söyleyeceğim hep budur:
Çocuksun, yol ise korkuludur!
Size ve doğru yolda gidenlere ve Muhammed aleyhisselâmın yolunda bulunanlara selam olsun!