Bu mektup, hafız Mahmud’a yazılmıştır. Bu büyükleri sevmenin bütün saadetlerin sermayesi olduğu bildirilmektedir:
Allahü teâlâya hamd olsun! Onun sevgili Peygamberine salât ve selâm olsun! Önce iyi dualarımı bildiririm. Mevlânâ Mehdi Ali ile gönderdiğiniz kıymetli mektup geldi. Bizleri sevindirdi. Allahü teâlâya hamd olsun ki fakirlere olan sevginiz çoktur. Bu sevgi dünya ve ahiret saadetlerine kavuşturan sebeptir. Ayrılık günlerinin uzaması, bu sevginizi sarsmamıştır. İki şeyi elden kaçırmamak lâzımdır: Birincisi, İslamiyetin sâhibine uymak “aleyhi ve alâ Âlihissalatü vesselâm”. İkincisi, bağlı olduğu rehberini “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în” yalnız Allah için sevmektir. Bu iki şey varken, hiç bir şey verilmese, hiç üzülmemelidir. Bir gün gelir, elbet verirler. Fakat, Allah göstermesin, eğer bu ikisinden birisi sarsılırsa, hâsıl olan halleri ve zevkleri istidrâc bilmelidir. Bunları haraplık ve yıkım saymalıdır. Doğru yol işte budur. İnsanı her şeye kavuşturan ancak Allahü teâlâdır. Vesselâm.
Ey, yerin gökün sâhibi, ey vasfı Allahüssamed!
Sayısız isyanla geldim kapına, beni kılma red!
_____________________
Ya Allah, ya Rahmân, ya Rahim, ya afüvvü ya Kerim. Fafü anni verham li ente erhamürrahimin.
_____________________