Âlemlerin Rabbinin mahbubu Muhammeddir.
Cismi pak, ismi Ahmed, alemlere rahmettir.
Hulk-i azim sâhibi Levlake…. muhatabı,
Menba-ı ilim, edep, feyiz, nur ve muhabbettir.
Odur gerçek vasıta, Hak’lâ kul arasına,
Sözü şifa ruhlara, adı gönül pasına.
Odur hakiki tabib, meyus kalp hastasına,
Değil kendi, ümmeti, meleklerden yüksektir.
Bu en seçkin kuluna, Hak yardımcılar verdi,
En sevdiği kulları ona Ashâb etti.
Resûlullah: yolları, benim yolumdur dedi,
Asırların iyisi bu asrı göstermiştir.
Muhammed Mustafa’yı canından çok sevdiler,
Mal, mülk, makâmlarını, uğruna terkettiler.
İslamı yaymak için severek can verdiler,
Ya Rab, bu ne güzel hâl, ya Rab, bu ne izzettir.
Onun bir sohbetinde nefsleri pak oldu.
Kalplerine mârifet, feyiz, nur, tecellî doldu.
Evliyâ hallerini onlar bir ânda buldu,
Ve hep Ona uydular, bu ne büyük şereftir.
Onlar hepsi adildir, kimseye zulmetmezler,
Nefsleri için asla, hilafet istemezler.
Bu yüzden harp etmezler, birbirini üzmezler,
En yüksek makâmdalar ve hepsi müctehittir.