Ârif-i kâmil kelâmın duymaya irfan gerek,
sırr-ı muğlaktır gönülde zevk ile vicdan gerek!
Bir hazinedir tasavvuf, mâlik olmaz her hasis,
bulmaya anı cihanda, bir yiğit sultan gerek!
İnci taşıyan sedefe, kavuşmak kolay olmaz,
bulunmaz nehir içinde, bahr-i bi payan gerek!
Mârifet davası eden, sahtekar bilmez mi ki
kalpteki arzuya elde, huccet-ü burhan gerek!
Ârif gezer halk içinde, herkes tanımaz onu,
aşk ateşinde yanarak, hak ile yeksan gerek!
Şöhretle övünen kimse, Haktan nasip alamaz,
batının umranı için, zâhiri viran gerek!
Ölmeden önce ölerek, kabri ve haşri görüp,
Mâlik-ül-mülk huzurunda, kalbi hem hayran gerek!
İslamiyet sıratı ile nefs ateşinden geçip,
kalbi habaisten ari, Ravda-i Rıdvân gerek!
Söylediği, işittiği, her daim fikir ettiği,
bi-kem ve bi-keyif olarak, hazret-i Rahmân gerek!
Ey Niyazi, Hakka vuslat, herkese olmaz nasip,
güneşten zıya alacak, ay gibi insan gerek!
(Niyazi Mısri)
Şiirde geçen kelimeler:
Bi-payan: Niyahetsiz, sonsuz
Habais: Kötü şeyler, kötü işler
Umran: Bayındırlık, medeniyet
Hasis: Cimri, bahil