Teshir edici gözler, neşe verici sözler,
hepsi hayal oldular, ayrılık yaman oldu.
Derin derin bakışlar, içli bir hayat gizler.
dertliyim, görmiyeli, bir hayli zaman oldu.
Talih yüzüme gülüp, bana sevdirdi seni,
hasret de, elem gibi, yaktı bitirdi beni.
Ben geleceğim artık, bekleyemem gelmeni,
kalbimi zulmet bastı, gözlerimde kan doldu.
Mecnun olmuş gezerim, aşkınla bunca yıldır,
ya bu aşkla öleyim, yahut yanına aldır.
Ayrılık perdelerin, bir bir gözümden kaldır,
en kıymetli günlerim, ne çare hicran oldu.
Seni kalbime koydum, yad ellere bakmadım,
en mualla dost gibi, dilimden bırakmadım.
Ben bir Mâ’sûm bir kulum, başka yola sapmadım,
derim ki candan yakın, bana bu canan oldu.
Hayaller perde perde, gelir geçer gözümden,
hasretlik çizgileri, okunuyor yüzümden.
Sizi sevdim diyorum, asla dönmem sözümden,
ben razıyım aşkımdan, bana bu, derman oldu.
Maziyi eşme sakın, yüreğim kan ağlıyor,
o eski hatıralar, hep bir bir canlanıyor.
Birçok tanımayanlar, beni mecnun sanıyor,
ve diyorlar bu saray, vakitsiz viran oldu.
Ayrı kalalı beri, dünya bana zındandır,
kalbimde neşe sürur, eğer varsa, ondandır.
Benim en aziz dostum, senelerce filandır,
istemeyerek isim, bir kalıp (filan) oldu.
Sevmenin sonu var mı? ben, yok zannediyorum,
ve benim gibi âşık, cihanda yok diyorum.
Öyle temiz, öyle saf, bir aşkla seviyorum,
kalbim, sessiz, dalgasız, engin bir umman oldu.
Tavsiye Yazı —> Bir İhtiyar Müslümanın Kızına Nasihatı