Bu mektup, [İmam Rabbani hazretleri tarafından] Cafer Bey Tehani’ye yazılmıştır. Ehlullaha dil uzatan saygısızları, söz ile yazı ile kötülemek câiz olduğu bildirilmektedir:
Okşayıcı mektubunuzu okumakla şereflendik. Allahü teâlâ size selamet versin! Fakirlerin hâlini araştırıyorsunuz. Yakınlığı, uzaklığı hep bir tutuyorsunuz. Saygılı kardeşim! Kureyş kâfirleri uğursuzluklarının, aşağılıklarının, taşkınlıklarının arttığı zamanda, müslümanları çekiştirici, kötüleyici şeyler uydururlardı. Peygamberimiz “aleyhi ve alâ âlihissalatü vesselâm” İslam şairlerinden birkaçına kâfirleri kötülemelerini emir buyurdu. O şairlerden biri, Resûlullahın “aleyhi ve alâ âlihissalatü vesselâmü vettehıye” önünde minbere çıktı. Herkese karşı kâfirleri kötüleyen şiirleri okudu. O Server “aleyhissalatü vesselâm”, “Bu, kâfirlerin kötülüğünü açığa vurdukça, Ruhul-Kuds bununla beraberdir” buyurdu. İnsanların kötülemesi, incitmesi, aşkın nimetlerindendir. Ya Rabbi! Peygamberlerin efendisi hürmetine “aleyhi ve alâ âlihi ve aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” bizleri onlardan eyle! Âmin.
Tavsiye Yazı –> Müslümanlar Niçin Geri Kaldı?
İn nilte yâ rîhe’s-sâba yevmen ile’l-ardi’l-harem
Belliğ selâmî ravdaten fihe’n-Nebiyyi’l-muhterem
(Ey sabah rüzgarı, bir gün yolun Harameyn’e, Mekke Medine’ye uğrarsa, orada bir bahçe vardır; o bahçeye benden selam söyleyin. Ey yeryüzünü dolaşan melekler, yolunuz Mekke ve Medine’ye uğrarsa, o resule benden selam söyleyin.)