Bu mektup, Pehlivan Mahmud’a yazılmıştır. Allahü teâlânın sevdikleri tarafından bir kimsenin kabul olunmasının büyük saadet olduğu bildirilmektedir:
Allahü teâlâ, size selamet versin ve İslamiyetin doğru caddesinde bulundursun “alâ sâhibihessalâtü vesselâmü vettehıye”! Kıymetli arkadaşlarımıza birinci müjdem, meyan şeyh Müzemmil’in oraya gelmesini bildirmektir. Onun sohbetinin kıymetini ve faydalarını nasıl anlatayım? Allahü teâlânın sevdiklerinin, bir kimseyi kabul etmesi, ne büyük saadettir. Hele onu severler ve yanlarına çekerlerse, dünya ve ahiret saadetine kavuşmuş olur. O büyüklerin yanında bulunanlar, kötülüklerden temizlenir. Sözün kısası, onun sohbetini büyük nimet biliniz. Sohbetin edeplerini titizlikle gözetiniz ki faydalanebilesiniz. Daha ne yazayım? Evveliniz ve sonunuz selamet olsun! [106. mektuba bakınız!]
Tavsiye Yazı –> İslam Alemi Nasıl Düzelir?
Çün ezelde, kün deyip ol perverdigâr,
bir bedîa halk edip, o kirdigâr.
Rûh deyû nâm eyledi, ol dilbere,
künhünü bildirmedi âcizlere.
Bu değildi, âlem-i halkdan, meğer,
âlem-i emr-i Hudâdır mu’teber.
Şöyle fermân eyledi, Rabb-i mu’în,
âmir ol nefse, ona uyma sakın!
Çünki rûh, emr-i Celîli dinledi,
ol mübârek, gör ki, oldem neyledi:
Tutdu fermân-ı Hudâyı, o latîf,
başladı seyr-ü sülûke, ol şerîf.
Aşk-ı Hakla, uçdu cevlân eyledi,
çok âlemler gördü, seyrân eyledi.
Buldu bir âlem ki, nâ mahdûd idi,
mâ verâ-i Arşa dek, memdûd idi.
Öyle vâsi’ ki, bulunmaz gâyeti,
şâmil olmuş, Arş-ü nâr-ü Cenneti.
Her hakâyık, orda etmişdi zuhûr,
cism-ü cismânî değildi, cümle nûr.