- Çirkin Söz Konuşanın Yapacağı Tevbe ve duâlar
Allahü teâlâ şöyle buyurmuştur:
“Şeytandan bir dürtüş seni dürterse, hemen Allah’a sığın.”[169]
“Allah’ın azabından korkanlara Şeytan’dan bir vesvese dokunduğu zaman düşünürler de, hemen onlar gerçeği görüp vesveseyi atmışlardır.”[170]
“O kimseler ki, bir günah işledikleri zaman yahut nefislerine zulmettikleri zaman, Allah’ı anarlar da günahları için Allah’dan mağfiret dilerler. Allah’dan başka günahları kim bağışlayabilir. Bir de yaptıkları günahlara bilerek ısrar etmezler. İşte onların mükâfatı Rablerinden bir mağfirettir ve içlerinde ebedî kalıcı oldukları hâlde, altlarından nehirler akan Cennetler vardır. (Böylesine güzel) iş yapanların mükâfatı ne güzeldir!..”[171]
997– Ebû Hüreyre’den (radıyallahü anh) yapılan rivâyetde Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:
“Kim yemin eder de, Lât ve Uzza (putları) adına yemin ederse, (tevbe ve istiğfar edip) Lâ İlahe İllallah, desin. Kim de arkadaşına: Gel seninle kumar oynayalim derse, (günahına keffaret) sadaka versin.”[172]
Bil ki, haram konuşan yahut haram işleyen kimsenin hemen tevbe etmesi vâcib olur. Tevbenin üç erkânı vardır: Yaptığına pişman olup hemen günahı söküp atmak. Hiç bir zaman o günah işe dönmemeye kararlı olmak. İşlenen günahda kul hakkı da varsa, bu üç şart yanında dördüncü bir şart daha ona vâcib olur. O da hakkı sahibine geri vermek yahut o haktan kurtulmak için hak sahibinin rızasını kazanmak, helâllik almak. Bunun açıklanması daha önce geçmişti. ..
İnsan bir günahtan tevbe edeceği zaman bütün günahlardan tevbe etmesi uygundur. Eğer yalnız bir günahtan tevbe edilirse, o günah için makbul olur. Bir kimse anlattığımız şekilde Sahîh bir tevbe ile bir günahtan tevbe eder de sonra diğer bir vakıtta o günaha dönerse, ikinci dönüşle günah işlemiş olur ve ondan tevbe etmesi vâcib olur. Önceki günahtan ettiği tevbe batıl olmaz. Ehl-i Sünnetin mezhebi budur. İki mes’elede Mutezilenin muhalefeti vardır. Başarı Allah’dandır.
[169] Fussilet sûresi: 36
[170] A’râf sûresi: 201
[171] Âl-i İmrân sûresi: 135–136.
[172] Buhârî. Müslim.
Benzer Yazıları Okumak İçin Tıklayınız