Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri “Küfr ve Kebair risalesi”nde buyuruyor ki;
Me‘âsî yanî günâhlar “ekberu ’l-kebâ’ir” ya‘nî “büyük günâhların en büyükleri”, “kebâ’ir” ya‘nî “büyük günâhlar” ve “sagâ’ir” ya‘nî “küçük günâhlar” olmak üzere taksim edilmiştir. “Şirk”, “kulluk edilmekte, vücûdun vücûbunda Allâhü Teâlâ’dan başkasını ortak etmek, ilâhlık ve ilâhlığa lâzım olan şeylerde Allâhü Teâlâ ’dan başkasını ortak bilmek ya ‘nî ilâhlığa lâzım olan şeyleri Allâhü Teâlâ’dan başkasına isnâd etmek yâhûd insânlığın, mahlûkâtın levâzimini ve ârızalarını Allâhü Teâlâ’ya isnâd ve isbât etmek” demektir. “Küfr” ve “şirk” ıstılâh olarak bir ise de, “küfr”, “İslâmiyyetde kat’iyyetle, zaruretle sâbit olan bir şeyde tereddüd etmek veyâ o şey’i inkâr etmek” demektir. “îmân”, “Amentünün 6 rüknünü, esâsını icmâlen bilip anlamak ve inanmaktır ki, mü’minlerin yolundan başka yollara tâbi‘ olmamak” dem ibâretdir. Küfr ve şirk, hiçbir sûretde afv ve mağfiret olunmaz; kâfir ve müşrik afv edilmez.
Ekberu ’l-Kebâ’ir: Büyük Günâhların En Büyükleri:
1. Sihir [Büyü],
2. Katl-i nefs [Haksız yere inşân öldürmek],
3. Yetim mâlı yemek.
4. Ribâ [Fâ’iz] yemek.
5. Harb saffından, düşmândan kaçmak.
6. Muhsanâte kazf etmek yanî nâmûslu insânlara kazf, zinâ iftirâ etmek.
7. Anaya ve babaya âsî olmak.
8. Yalan yere yemin etmek.
9. Şehâdet-i zor yanî yalancı şâhidlik yapmak.
10. Zinâ etmek.
11. Livâta etmek.
12. Komşuya eziyyet etmek.
13. Komşunun haremine [karısına] hıyânet etmek.
14. Bir müslümânın ırzına geçmek.
15. Şâhidliği gizlemek.
16. Nemmâmlık etmek yanî söz getirip götürmek sûretiyle fesâd çıkarmak.
17. Hırsızlık.
18. Allâhü Teâlâ’nın mekrinden emin olmak.
19. Allâhü Teâlâ’nın rahmetinden ümîdsiz olmak.
20. Yolcuyu, kendi ihtiyâcından fazla olan sudan men‘ etmek.
21. Bevlden [idrârdan] sakınmamak.
22. Kendi anasına ve babasına sövülmesine sebeb olmak.
23. Vasıyyetlere zarar vermek, yerine getirmemek.
24. Ganimet mâlında hıyânet etmek.
25. Sihir te‘allüm etmek yanî öğrenmek.
26. Sihirle amel etmeyi, iş görmeyi istemek.
27. Allâhü Teâlâ’ya su’-i zannda bulunmak.
28. Zarûret olmaksızın iki namâzı birleştirmek.
29. Mu‘ayyen şahsa la‘net etmek.
30. Gazab etmek ve şiddetli tehdîd ile korkutmak.
31. Beytü’l-Harâm’da avlanmayı helâl bilmek.
32. Allâhü Teâlâ’nın düşmânını taklîd etmek.
Kebâ’ir: Büyük Günâhlar:
“Büyük günâhlar” “zahirî” ve “bâtını” olmak üzere iki kısımdır. Bâtınî Büyük Günâhlar:
1. Riyâ.
2. Haksız yere gazablanmak, kin tutmak, hased etmek.
3. Kibir, gurur ve ucb yanî gizli olarak kendini veyâ amelini beğenmek.
4. Hile.
5. Nifâk.
6. Bî‘atden hurûc etmek, çıkmak.
7. Kendini büyük bilerek ve halkı hakir görerek insânlardan yüz çevirmek.
8. Mâ lâ-ya‘nî şeylerle yanî Şer‘-i Şerifin abes ve lüzûmsuz saydığı işlerle meşgûl olmak.
9. Fakîrlikden korkmak.
10. Takdir olunana gücenmek, gazablanmak.
11. Zengine, zenginliğinden ötürü ta‘zîm etmek.
12. Fakirliklerinden ötürü fakirlerle istihzâ, alay etmek.
13. Hırs.
14. Övünmek ve kendi nefsini üstün tutmak.
15. Görünmek için harâmla süslenmek.
16. Bâtılı hakk veyâ hakkı bâtıl etmek için müdâhene, yağcılık, dalkavukluk etmek.
17. İşlemediği bir şeyle övülmeyi sevmek.
18. Halkın aybını arayıp kendi aybını görmemek.
19. Mün‘imin ya‘nî in‘âm edenin, iyilikte bulunanın in‘âmını, iyiliğini unutmak.
20. Dîn gâyesinden başka bir gâye için sohbet, dostluk, arkadaşlık etmek.
21. Ni‘metin şükrünü terk etmek.
22. Kazâya râzî olmamak.
23. Hakk Teâlâ’nın emrini ve hukûkunu zelil etmek, hafife almak.
24. Başkasıyla alay etmek yanî başkasını hakir görmek.
25. Hakk’dan yüz çevirip kendi hevâsına ve hevesine uymak.
26. Hile ve hud‘a yapmak.
27. Hakkda yanî hakk olanı kabûl etmekte inâd etmek.
28. Müslimânlara su’-i zann etmek.
29. İkrâh ettiği veyâ sevmediği bir kimse tarafından söylenen hakk sözü ve işi kabûl etmemek.
30. Günâhla ferahlanmak.
31. Günâh işlemekte ısrâr etmek.
32. İşlemediği bir tâ’atle, ibâdetle övülmeyi sevmek.
33. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’yı unutup âhıret yurdunu hâtırlamamak.
34. Hakksız olduğu hâlde kendi tarafını iltizâm etmek, tutmak.
35. Allâhü Teâlâ’nın rahmetine sığınıp pervâsızca günâh işlemeye dalmak.
36. Dîn ilmini dünyâya vesîle etmek.
37. İlmi ketm etmek, gizlemek.
38. İlim ile amel etmemek.
39. İftihâr ve kibirlenme yollu dîn ilminde, Kur’ân-ı Kerîm kırâ’etinde da‘vâda bulunmak.
40. Dîn âlimlerini hafife almak.
41. Te‘ammüden, bile bile Allâhü Teâlâ’ya ve Allâhü Teâlâ’nın Rasûlü’ne “sallallâhü aleyhi ve sellem” yalan söylemek ya‘nî Allâhü Teâlâ’nın ve Allâhü Teâlâ’nın Rasûlü’nün “sallallâhü aleyhi ve sellem” söylemediğini, söyledi, demek.
42. Kötü bir âdet îcâd etmek.
43. Şer‘-i Şerîf ile amel etmeyi, iş yapmayı terk etmek.
44. Kaderi yalanlamak.
45. Ahdini îfâ etmemek, yerine getirmemek.
46. Zâlimi, zulmünden ötürü ve fâsıkı fışkından ötürü sevmek.
47. Mü’mini ve âlimleri sevmemek.
48. Allâhü Teâlâ’nın sevdiği kullarına düşmânlık etmek.
49. Dehre ve zemâna sebb etmek, sövmek.
50. Fesâdı, ifsâdı büyük sözleri işâ‘a etmek, şuyû‘ bulmasını sağlamak.
51. İhsân edicinin ni‘metini, ihsânını övmemek.
52. Server-i Âlem’in “sallallâhü aleyhi ve sellem” şerefli ismini işittiğinde veyâ okuduğunda yâhûd söylediğinde salevât-i şerîfe getirmemek, söylememek.
53. Bir muhtâca merhamet etmeyecek derecede kalbini kasâvetli, katı hâle getirmek.
54. Günâhın işlenmesine her ne şekilde olursa olsun yardımcı olmak.
55. İnsânların, kendisinden korkacağı derecede şerrli, kötü, fahşâ işleri çok işlemek.
Zâhiri Büyük Günâhlar:
1. Altın ve gümüş kâblarda yemek ve içmek.
2. Kur’ân’dan bir âyet veyâ bir harf olsun, unutmak.
3. Kur’ân’da karşılıklı hüccet göstererek başkasına gâlib gelmek, hasımlaşmak, mücâdele ve münâkaşa etmek ve mücâdele ve münâkaşa ettiği kimse için Allâhü Teâlâ’nın kahrını ve gazabını istemek.
4. Bedenini ve elbisesini necâsetden korumamak.
5. Abdestin vâciblerinden birini terk etmek.
6. Guslün vâciblerinden birini terk etmek.
7. Avret yerini zarûretsiz açmak.
8. Hammâmda peştemâlsiz bulunmak.
9. Hayzlı hâmmına vaty etmek yanî cimâ‘ etmek.
10. Amden, bile bile namâz kılmayı terk etmek.
11. Namâzı vaktinden önce veyâ sonra kılmak.
12. Sakflarda yanî dâmlarda duvârsız [düşmek tehlikesi olduğundan kenârları düşmeye mâni‘ duvârı olmayan dâmlarda] yatmak.
13. Namâzın vâciblerinden birini terk etmek.
14. Yabancı saç ile saçlanmak.
15. Veşem yanî cildin altında, vücûdda boya ile süsler yanî dövme yaptırmak.
16. Hânımların güzel görünmek maksadıyla hey’etini, görünüşünü değiştirmesi.
17. Karşısında sütre olmaksızın [kırda, arâzîde, tarlada] namâz kılmak.
18. Cemâ‘ati terk etmek.
19. Kendisini sevmeyen cemâ’ate imâm olmak.
20. Saffları yarmak.
21. Safflarda bir hizâda olmaya ri‘âyet etmemek.
22. İmâmdan ileri geçmek.
23. Namâzdayken semâya bakmak.
24. Kabrin bulunduğu yerde namâz kılmak.
25. Yalnız olarak sefere, yolculuğa gitmek.
26. Hânımların, yanlarında mahremleri olmadan sefere, yolculuğa çıkmaları.
27. Teşeüm ederek yanî uğursuzluk sebeb göstererek yolculuğu terk etmek.
28. Özürsüz cum‘a namâzını terk etmek.
29. Câmi‘de cemâatin boyunlarından atlayıp geçmek.
30. Halkanın, meclisin ortasında oturmak.
31. Âkil ve bâliğ olan erkeğin ipek elbise giymesi.
32. Erkeklerin altın yüzük takması.
33. Giyimde, konuşmada erkeklerin kendilerini kadınlara benzetmesi.
34. Hânımlann vücûd hatlannı, derilerini, cildlerini belli edecek kadar ince ve dar elbise giymeleri.
35. Hânımlann cilveli, salınarak yürümeleri.
36. Çok uzun elbise giymek.
37. Sallanarak, kibirli yürümek.
38. Beyâz saçı ve sakâlı siyâha boyamak.
39. Yağmurların yağmasının yıldızların te’sîriyle olduğuna inanmak.
40. Cenâze merasiminde yaka-paça yırtmak.
41. Cenâze merasiminde saçlarını yolmak.
42. Ölünün kemiklerini kırmak ve a‘zâsından birini kesmek.
43. Kabirler üstünde oturmak.
44. Mescidlere ölü defnetmek.
45. Nazarı def etmesi için boncuk takmak.
46. Özürsüz olarak zekâtı terk etmek ve te’hîr etmek.
47. Ödemeye muktedir olduğu hâlde va‘desi gelmiş borçlan ödemeyi te’hîr etmek.
48. Borcunu ödemeye muktedir olmayan borçluyu hapsetmek ve tazyîk etmek, sıkıştırmak.
49. Bâc yanî vergi almak.
50. İhtiyâcı olmayan kimselerin dilenmesi.
51. İlhâh ile tese”ül yanî cân sıkacak derecede ricâ etmek.
52. Muhtâc olan akrabâdan mâl esirgemek.
53. Verdiği sadakada minnet etmek yanî başa kakmak.
54. Nânkörlük etmek.
55. Allâh için istenilen şey’i vermemek.
56. Ramazân-i Şerîf orucunu bozmak.
57. Amden, bile bile bozduğu orucun kazâsını te’hîr etmek.
58. Kadının, kocasının izni olmadan fevren, hemen vâcib olmayan orucu tutması.
59. Bayramlarda oruç tutmak.
60. Nezr edilmiş i‘tikâfı terk etmek.
61. Beden olarak ve mâl olarak muktedir olduğu hâlde haccı terk ve te’hîr etmek.
62. Haccda cimâ‘ etmek.
63. İhrâmlı iken avlanmak.
64. Zevcin izni olmadığı hâlde zevcenin nâfile hacc etmesi.
65. Harem’de yanî Mekke-i Mükerreme’de mîkât mahallinde avlanmak.
66. Mekke-i Mükerreme’de günâha niyet etmek.
67. Medîne-i Münevvere ahâlîsini korkutmak.
68. Vâcib olan kurbânı kesmemek.
69. Kurbânın derisini satmak.
70. Hayvânı besmelesiz kesmek.
71. Afyon gibi sekr, sarhoşluk veren otları yemek.
72. Kan yemek.
73. Domuz eti yemek.
74. Murdâr yemek.
75. Hayvânlan âteşle yakmak.
76. Necs ve kâzûrât yemek.
77. Hür olan insânları satmak.
78. Ribâda yanî fâizde Şer‘î hîle yapmak.
79. Ribâya şâhid olmak.
80. Ribâ senedi yazmak.
81. Ribâya yardımcı olmak.
82. Fâsid alış-verişle mâl kazanmak.
83. Zarûrî ihtiyâçlarda ihtikâr yanî karaborsacılık yapmak.
84. Hayvânlann satışında yavrusundan ayırmak.
85. Hamr yanî içki i‘mâli için üzüm satmak.
86. Satılmış mâla müşterî olmak.
87. Mâlı yemînle satmak.
88. Alış-verişte hîle ve hud‘a yapmak.
89. Hacim, ağırlık, uzunluk ölçülerinde yanî ölçerken ve tartarken noksânlık etmek.
90. Bir menfaat için borç vermek.
91. Ödememek niyetiyle borç almak.
92. Yetîm mâlında maslahatsız yanî yetîmin menfaatine olmayan tasarrufda bulunmak.
93. Mâlın bir parçasını dahî olsun günâhda sarf etmek.
94. Binâsının manzarasını kapatmakla ve sâ’ir hâllerle komşuya eziyet vermek.
95. Kibirlenmek ve gurûrlanmak için evi ihtiyâctan fazla büyük yapmak.
96. Yollan bozmak.
97. Körleri yoldan çıkarmak. İrşâda ehil olmayanların irşâda kalkışması, bu kabildendir.
98. Ortağın ortağa ve vekilin müvekkile hıyânet etmesi.
99. Vârislerin birisine bir mâl ile yalan ikrâr etmek.
100. Yabancı bir kimseye yalandan borç ikrâr etmek.
101. Hastanın borçlarının ikrârında bulunmamak.
102. Yalandan nesebe ikrâr etmek yanî kendi nesebini inkâr ile başka bir nesebden olduğunu söylemek.
103. Ariye yanî emânet olan mâlı, o mâlın kullanılması gereken yerin dışında kullanmak.
104. Başkasının mâlını hakksız olarak, zulüm yoluyla gasb etmek ve o mâlın üzerine konmak.
105. Arafât’da, Müzdelife’de ve Mînâ’da binâ yapmak.
106. Ücretle çalışanın ücretini işi bittikten hemen sonra vermeyip te’hîr etmek.
107. Mübâh olan eşyâyı yanî herkesin kullanması mübâh olan şeyleri kullanmaktan insânların bir kısmını veyâ hepsini men‘ etmek.
108. Câddelerin bir miktârını kîrâlamak.
109. Vâkıfın, vakfedenin şartlarına muhâlefet etmek.
110. Lukatayı yanî yerde bulunan sâhibi bilinmeyen şey’i tesarruf etmek yanî kullanmak.
111. Lukataya şâhidlik etmeyi terk etmek.
112. Vasıyyetde ızrâr yanî vasıyetlere zarar vermek.
113. Emânetlerde, vedialarda, rehin bırakılan şeylerde, ücretle kîrâlanan şeylerde hıyânet etmek.
114. Zarûretsiz olarak evlenmeyi terk etmek.
115. Nazar.
116. Genç oğlana nazar etmek.
117. Gıybet.
118. Gıybete susmak ve rızâ göstermek.
119. Kerih, çirkin lakablar takmak.
120. Maskaralık yapmak ve istihzâ etmek.
121. İkiyüzlülük.
122. Başkalarını şaşkınlığa uğratmak, susturmak ve hayrete düşürmek.
123. Küfvü, dengi taleb edince, mevlâsını vermemek.
124. Evlendirmede mahtûbe yanî başlık parası istemek.
125. Kocalı kadınları iğfâl etmek yanî kandırmak.
126. Neseb yanî kan yoluyla, süt kardeşliği yoluyla ve evlilik yoluyla mahrem olanları nikâh etmek.
127. Üç kez boşadığı kadını, hüllesiz olarak kendine nikâhlamak.
128. Kadının, kocasının sırrını ifşâ etmesi.
129. Kocanın, karısının sırrını ifşâ etmesi.
130. Erkeğin karısına dübüründen [fercinden değil de anüsünden] yaklaşması.
131. Erkeğin, yabancı huzûrunda karısını vaty etmesi yanî karısıyla sevişmesi.
132. Nikâh akçasmı ya‘nî mehrini vermemek niyetiyle bir kadını nikâh etmek.
133. Zî-rûh tasviri ya‘nî inşân ve hayvân resmi bulunan yerlere gitmek.
134. Birden çok zevcesi olan erkeğin, zevcelerinden birisini beytûtetde yanî yatağına almakta, berâber gecelemekte tercih etmesi.
135. Zevcin, zevciyyet yanî kocalık haklarından birini men‘ etmek.
136. Şer‘î bir garaza, maksada bağlı olmaksızın bir kimse ile üç günden çok dargın durmak.
137. Şer‘î bir garaza, maksada bağlı olmaksızın üç günden çok dargın durduğu kimseyle mülâki olduğunda, ondan yüz çevirmek.
138. Bir kadının zînetlenmiş, süslenmiş olduğu hâlde evinden dışarıya çıkması.
139. Bir hânımın, kocasının izni olsa da kokular sürünerek evinden dışarıya çıkması.
140. Zevcenin nâşize olması yanî kocasına itâ‘at etmemesi, kocasından nefret etmesi.
141. Bir kadının, kocasının izni olmadan kocasının odasından ayrılması.
142. Kadının, kocasından talâk yanî boşanmak da‘vâsında bulunması.
143. Yabancı bir erkek ve yabancı bir kadın arasını bulmak.
144. Kocanın, karısına yaklaşmayacağına dâir yemin etmesi.
145. Bir kocanın, karısına zıhâr etmesi.
146. Bir kimseyi zinâ ile ve livâta ile yâd etmek.
147. Bir kimsenin, kendi nesebini ve babasını inkâr etmesi.
148. Bir kimsenin nesebine ta‘n etmek.
149. Bir kimsenin, mensûbu olmadığı bir kavimden kendisini mensûb olarak bildirmesi.
150. Mu‘teddenin yanî iddet müddeti tamâmlanmamış bir kadının, evinden dışarıya çıkması.
151. Bir kadının, iddet müddetini beklememesi yanî kocasının vefâtından sonra, beklemesi lâzım gelen 130 günün tamâmlanmasını beklememesi.
152. Şer‘î bir ruhsat olmaksızın bir erkeğin, hânımının nafakasını vermemesi, hânımına elbise almaması.
153. Bir erkeğin, âilesini, küçük çocuklarını izâ‘a etmesi yanî zâyi‘ etmesi; bakmaması, terk etmesi.
154. Rahm erbâbının rahmini kesmek yanî yakın akrabâ ile alâkayı kesmek, sıla-i rahmi terk etmek.
155. Hürr bir kimseyi, köle olarak istihdâm etmek, kullanmak.
156. Müslümânı, ma‘sûm zimmîyi kati etmek.
157. İntihâr etmek.
158. Katli harâm olan kimsenin öldürülmesinde yardımcı olmak.
159. Müslümâm ve zimmîyi Şer‘î bir ruhsat olmaksızın dövmek.
160. Bir müslümâna silâh ile işâret etmek.
161. Küfre sebeb olmayan sihri yapmak.
162. Kehânetde bulunmak.
163. Arrâfelik ya‘nî fâlcılık yapmak.
164. Teşe”üm etmek ya‘nî bazı şeylerin uğursuzluğuna inanmak.
165. Uğursuzluğuna inandığı şeyleri yıldızlara isnâd etmek.
166. Fâlcılara, fâl bakanlara gitmek.
167. Peygamberlerden başkasının gâ’ibden haber vermesi ve bu haberlere inanılması.
168. Vazifeleri ehl olmayanlara ısmarlamak, vermek.
169. Ehli olanları vazifeden çıkarmak.
170. Hâkimin, hükmünde cevr etmesi.
171. Bir müslimâna kâfir demek.
172. Haddlerin, farzların kaldırılmasına yardımcı olmak.
173. Bir müslümânın nâmûs perdesini yırtmak.
174. Sâlih olmadığı hâlde kendine sâlih kimse süsü vermek.
175. Âlim değil iken, kendini âlimler kılığında göstermek.
176. Hayvânlarla cimâ‘ etmek.
177. Hânımların müsâhakası [lezbiyenliği] ya‘nî birbirleriyle sahkı, sevişmeleri.
178. Ma’sûm bir kimseye te‘arruz etmek.
179. Yol kesicilik etmek.
180. Başkasının evine bir menfez, geçit açmak.
181. Gizli konuşulanı dinlemek.
182. Kapı aralarında ve deliklerde durup başkalarının mahremine bakmak.
183. Hitâm yanî sünnet olmayı terk etmek.
184. Cihâdı terk etmek.
185. Emr-i bi’l-ma‘rûfu terk etmek.
186. Selâm almayı terk etmek.
187. Övünmek ve saygı olarak kendisi için ayağa kalkılmasını sevmek.
188. Tâ‘ûn ve vebânın bulunduğu memleketten kaçmak.
189. Emân verilen zimmîyi öldürmek.
190. Müslümân kadınlara delâlet etmek yanî müslümân kadınlara kaltabanlık etmek.
191. Silâh kullanmasını öğrendikten sonra silâh kullanmayı terk etmek.
192. Müslümân olmayanların yeminleriyle yemîn etmek.
193. Nezrini yanî adağını yerine getirmemek.
194. Kendi nefsine emniyeti olmayan kimsenin kâdî ve mütevelli olması.
195. Ahkâmı bilmeyen kimsenin hâkim olması.
196. Bâtıla yardım etmek.
197. Hakk Teâlâ’nın rızâsına muhâlif olarak kâdî’nın râzî olması.
198. Rüşvet almak.
199. Rüşvet vermek.
200. Rüşvete vesile olmak.
201. Hâkimliği elde etmek için mâl vermek.
202. Mezmûm olan yanî kötülenen cidâlde bulunmak.
203. Taksime me’mûr olan kimsenin hıyâneti.
204. İşret meclisinde oturmak.
205. Fâsık olan Kur’ân-ı Kerîm okuyucusunun ve fâsık olan fakîhlerin meclisinde bulunmak.
206. Kumâr oynamak.
207. Şat-renc yanî satranç oynamak.
208. Lehv ya‘nî çalgı âletlerini dinlemek.
209. İçinde hicv bulunan şiirler söylemek.
210. İçinde hicv bulunan şiirleri söyleyenlere raks etmek.
211. Sagâ’ire yanî küçük günâhları işlemeye devâm etmek.
212. Tevbeyi terk ve te’hîr etmek.
213. Allâhü Teâlâ’nın Rasûlü’nün “sallallâhü aleyhi ve sellem” Ensârına ve Muhâcirleri’ne şetm etmek, sövmek.
214. Ashâb-i Kirâm’dan birisine buğz etmek.
Küfrü Mûcib Şeyler:
1. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın “vâcibüi-vücûd”unda şübhe ve tereddüd etmek.
2. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın ilâhlığa müstehak olduğuna başkasını ortak etmek.
3. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın cisim olduğuna inanmak.
4. Cismin lüzûmundan, husûsıyetlerinden birinin Allâhü Teâlâ’da bulunduğuna inanmak.
5. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın mekânı olduğuna inanmak.
6. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın zamânlı olduğuna inanmak.
7. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın ezeliliğini inkâr etmek.
8. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın ebedîliğini inkâr etmek.
9. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın babası ve oğlu olduğuna inanmak.
10. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın noksân sıfâtlardan bir sıfâtla sıfâtlanmış olduğuna inanmak.
11. Kemâl sıfâtlardan birinin Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’da bulunmadığına inanmak.
12. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın mütecezzâ ve müterekkeb yanî parçalara, terkîblere ayırılabildiğine, bölünebildiğine inanmak.
13. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın bir şey’e hulûl ettiğine veyâ bir şey’in Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’ya hulûl ettiğine inanmak.
14. Peygamberlerden birine bir noksânlık isnâd etmek.
15. Peygamberlerden birini inkâr etmek.
16. Peygamberlerden birine yalan isnâd etmek.
17. Peygamberlerden birini yalancılık, sihirbâzlık, mecnûnluk yanî delilik sıfâtlanyla sıfâtlamak.
18. Hakk Celle ve Alâ’ya neseble alâkalan olduğunu söylemek ve inanmak.
19. Onlara günâh isnâd etmek.
20. Onların faziletlerinin ve kemâllerinin Allâhü Teâlâ’nın kendilerine ta‘lîm ve terbiye etmesiyle olmadığını; bir kimseden öğrenmeleriyle, almalanyla olduğuna inanmak ve bilmek.
21. Sîmâlannda noksânlığı îcâb ettiren bir şey olduğunu söylemek yanî siyâh, kör, topal vs. demek.
22. Peygamberlere yalancılık, sözünde durmamak, müfterilik isnâd etmek.
23. Peygamber olmayan kimseye peygamber demek.
24. Peygamberlerden birinin peygamberliğini inkâr etmek.
25. Meleklerin var olduğuna inanmamak.
26. Meleklere noksân sıfâtlar isnâd etmek.
27. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın tavsif buyurduğu sıfâtlardan ve vasıflardan başka bir sıfâtda ve vasıfta olduklarına inanmak.
28. Meleklerin erkek ve dişi olduklarına yanî cinsiyetlerinin olduğuna inanmak.
29. Ayet-i Kerîmeler ile sâbit olan mucizelerden birini inkâr veyâ inanmakta tereddüd etmek.
30. Tevâtürle sâbit olan mu‘cizeleri inkâr veyâ sübûtünde tereddüd etmek.
31. “Şakk-ı Kamer”, “Mi‘râc” ve emsâlî gibi mucizeleri inkâr etmek.
32. Allâhü Teâlâ’nın kitâblanndan birini tasdik etmemek.
33. Kur’ân-ı Kerîm’in bir âyetini veyâ bir cümlesini yâhûd bir kelimesini inkâr etmek.
34. Kur’ân-ı Kerîm’e noksânlık ve kusur isnâd etmek.
35. Kur’ân-ı Kerîm’in yüce hükmlerine inanmamak veyâ şübhe etmek.
36. Kur’ân-ı Kerîm’in hükmlerinden dahâ fâ’ideli, dahâ muvâfık, dahâ güzel, dahâ âdil bir hükm tesavvur etmek, bilmek ve inanmak.
37. Kur’ân- ı Kerîm’e ihânet etmek, Kur’ân-ı Kerîm’i atmak veyâ başka bir sûretle tahkir etmek.
38. Kur’ân-ı Kerîm’in peygamber kelâmı olduğuna inanmak.
39. Kur’ân-ı Kerîm’i İslâm âlimlerinin tefsirlerinden başka bir sûretle tefsir etmek veyâ bâtınîler gibi tefsir ve te’vîl etmek.
40. Kabr su’âlini ve azâbını inkâr etmek.
41. Haşri inkâr etmek.
42. Kıyâmetde herkesin aslî vücûduyla bir dahâ vücûd bulacağında tereddüd etmek.
43. Hesâbı inkâr etmek.
44. Sırâtı inkâr etmek.
45. Mîzânı inkâr etmek.
46. Cenneti ve cehennemi inkâr etmek.
47. Bunların birinde tereddüd etmek.
48. Kadere inanmamak.
49. Kaderin tağyirine yanî değiştirilebileceğine inanmak.
50. Cennet ni‘metlerinin ve cehennem azâbının varlığını inkâr etmek.
51. Bunların ebedî olduklarına inanmamak.
52. Kâfirin cennete gireceğine inanmak.
53. Mü’minlerin ebediyyen cehennemde kalacaklarına inanmak.
54. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın tavsif buyurduğundan fazla veyâ noksân bilmek.
55. Namâz, oruç ve bunlar gibi ahkâmın farz olduğuna inanmamak.
56. Ribâ yanî fâ’iz, bir nefsi öldürmek ve emsâlî günâhların günâh olduklarına inanmamak.
57. Meyi etmek ve sevmek yoluyla kendini Allâhü Teâlâ’nın düşmânlarına benzetmek.
58. İslâmiyyeti mühimsememek.
59. İslâmiyyeti tahkîr etmek.
60. Bir kâfiri mü’minden faziletli, üstün bilmek; kâfiri mü’minin önüne geçirmek.
61. Harâm olduğunda icmâ‘ olan bir şey’i helâl bilmek.
62. Halâl olduğunda icmâ‘ olan bir şey’i harâm bilmek.
63. İslâmiyyetin ilk zamânlannda nifâkın bulunduğuna inanmak.
64. Ashâb-i Kirâm’ı münâfık, fâsık ve kâfir bilmek.
65. Ehl-i Beyt’e, Ehl-i Beyt oldukları için düşmânlık etmek.
66. Ashâb-i Kirâm’ı, Ashâb olmak itibârıyla sevmemek.
67. Bir mü’mine, mü’min olduğu için düşmân olmak.
68. Bir kâfire, kâfir olduğu için muhabbet etmek.
69. İslâmiyyetin dînî ve dünyevî se‘âdete mâni1 olduğuna inanmak.
70. Bir mü’mini tekfir etmek.
71. Bir müslimâna “Sen kâfirsin!” veyâ “Kâfir!” demek.
72. İleride küfrü îcâb ettirecek bir sözü söylemeyi, işitmeyi istemek.
73. Küfrü îcâb ettiren bir sözü kendi ihtiyânyla, isteğiyle hâtırından geçirmek.
74. İslâm Dîni’ne istihzâ yollu amden, bile bile söz söylemek ve fiilde bulunmak.
75. Bir hâkime veyâ bir şeyhe ta‘zîm yoluyla secde etmek. Ta‘zîm yoluyla olmazsa, çok şiddetli harâmdır.
76. Sihrin muhakkak te’şirinin olduğuna inanmak.
77. Mushafları veyâ mushaflann bir sahîfesini yâhûd Allâhü Teâlâ’nın ismlerinin yazılı olduğu bir şey’i tencîs etmek, kirletmek.
78. Şer‘î ilmlerden bir mes’elenin yazılı olduğu bir kâğıdı veyâ Hadîs-i Şerif kitâblanndan bir kitâbın bir yaprağını necâsete atmak.
79. Peygamberlerin veyâ meleklerin ismlerinin yazılı olduğu bir kâğıdı necs yerlere veyâ kâzûrâta atmak.
80. Câmiteri kasden tencîs etmek, necâsetle kirletmek.
81. Küfrü îcâb ettiren herhangi bir sözü inanarak veyâ inâd ederek yâhûd istihzâ ederek söylemek.
82. Âlemi veyâ âlemin bir parçasını kadîm, öncesiz bilmek.
83. Âlemin sâni‘ini ya‘nî yapıcısını, yaratıcısını hâdis yanî sonradan olmuş, yaratılmış bilmek.
84. Kadîm olanı birden çok bilmek.
85. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’yı “hayy”, “alîm”, “kâdir”, “mürîd” ve “mütekellim” bilmemek.
86. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’yı cisim veyâ rengli bilmek.
87. Bir peygamberi tekzîb etmek, yalanlamak.
88. İhtidâ arz eden birine yanî müslümân olmak isteyen birine hemen, hîç gecikmeksizin “Kelime-i Şehâdet”i telkîn ve ta‘lîm etmek lâzım iken, te’hîr etmek.
89. Def ve düdük çalarak Kur’ân okumak.
90. “Filân peygamber de olsa, inanmam!” demek.
91. “Lâ havle ve lâ kuvvete ekmek getirmez!” demek.
92. “Kıyâmetten korkmam!” demek.
93. Kur’ân-ı Kerîm öğreten muallimi veyâ dîni öğreten müderrisi istihzâ ederek, alaya alarak taklîd etmek.
94. Hamrın yanî içkinin harâm olmamasını temennî etmek.
95. Ebû Bekir’in sahâbeliğini inkâr etmek.
96. “Namâz kılmayacağım!” demek.
97. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’yı ülûhiyyet yanî ilâhlık zâtına lâyık olmayan bir sıfatla yâd etmek.
98. Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın enirleriyle, yasaklarıyla, va‘dleriyle ve va’îdleriyle, korkutmasıyla istihzâ etmek.
99. Dîn âlimlerinin sözlerine “esâtîr-i evvelindir” yanî “eskilerin masallarıdır.” demek.
100. “İslâm Dîni hurâfelerden ibâretdir.” demek.
101. “Bu zamân, küfür zamânıdır.” demek.
102. Halâli ve harâmı inkâr etmek.
103. Zemânın, rûhun, feleklerin kadîm yanî öncesiz olduğuna inanmak.
104. Cesedlerin haşrini inkâr etmek.
105. Tenâsüha ya‘nî rûhun bir cesedden ayrılır ayrılmaz başka bir cesede te‘alluk edeceğine inanmak.
106. “Rasûl-i Ekrem ‘sallallâhii aleyhi ve sellem’ siyâh imiş.” demek.
107. Rasûl-i Ekrem “sallallâhü aleyhi ve sellem” Efendimiz’i, mevsûf olmadığı, kendinde bulunmayan sıfâtlarla tavsif etmek, sıfâtlandırmak.
108. “Peygamberlik, müktesebedir yani çalışmakla, çabalamakla kazanılır demek.
109. Nasârâyı ya’nî Hıristiyânları ve Yehûdîler’i mü’min bilmek.
110. Sahâbî-i Kirâm’ı tekfir etmek.
111. Kur’ân’ın lafzlarını ve ma‘nâlannı tağyir etmek, değiştirmek.
Dîn âlimleri ve müslümânlann imâmları “kebâ’ir”’in yanî “büyük günâhlarım 7, veyâ 10, yâhûd 40 aded olduğunu tesbît etmişlerdir. Ba‘zıları 467 aded olduğunu bildirmişlerdir. Bunlardan 300 kadarım yazdım. Kalanı, bir sebebe binâ’en yazılmamıştır. “Küfrü mûcib şeyler”den 100 kadarını yazdım. Zîrâ bunları saymak kâbil değildir. Ancak umûmî kâ‘ideye dâhildirler. Bütün levâzimiyle ve levâhıkıyla berâber İslâm Dînine i’tikâd etmek, inanmak, îmândır. Bunlardan birine inanmamak veyâ tereddüd etmek, yâhûd maskaralığa, istihzâya almak, hafif görmek kâfir olmayı îcâb ettirir. Dîn, kemâle erişti. Kemâle vâsıl olan şeyde ziyâdelik, noksânlıkdır. Binâ’en aleyh, gerek kötü âlimler tarafından ve gerek hâm sûfîler tarafından ve gerekse zındîklar, mülhidler tarafından çok cüz’î bir şey de olsa dînde yanî dînin usûlünde, akâ‘idinde ziyâdelik, küfrdür.