Sual: Ahmed Said-i Farukî kimdir?
Cevap: Ahmed Said-i Farukî “rahmetullahi teâlâ aleyh”: Ahmed Saîd ibni Ebû Saîd bin Safi bin Aziz bin Muhammed Îsâ bin muhtesib-ül-ümme şeyh Seyfeddin-i Fârukî Serhendî “rahmetullâhi aleyhim”, hicretin [1217] senesinde Hindistan’da Rampur şehrinde tevellüd ve 1277 [m. 1861] de Medine-i münevverede vefât etti. Bâkî kabristanında, Osman “radıyallâhu anh” türbesi yanındadır.
Ahmed Saîd hazretlerinin 3 oğlu vardı. Birinci Muhammed Mazhar, [1248] de tevellüd ve 1301 [m. 1884] de Medine-i münevverede vefât etti. Babasının yanındadır. 1277 senesinde yazdığı (Makamat-ı saidiye) kitabı fârisî olup babası Ahmed Saidin ve mürşidlerinin “kuddise sirruhüm” hallerini ve yüksek makâmlarını bildirmektedir. Kitap 1281 de Delhide bastırılmıştır. Mekkede Seyyid Fehim Efendi ile sohbet eylemiştir.
İkinci oğlu Mevlânâ Ebüssaadet Muhammed Ömer, [1244] de tevellüd ve 1298 [m. 1881] de Rampur’da vefât etti. Oğlu Ebülhayr’ın mürşidi idi. Ebülhayr, [1341] de Delhide vefât etti. Kabri, Abdullah-i Dehlevî dergahında, dedesi Ebû Said’in yanındadır. Mermerden tabut şeklindeki dört kabir, mermerden pek sanatli dört duvar içinde ve Dergahın ortasındadırlar. Ebülhayrın oğlu Ebül-Hasan Zeyd-i Fârukî, 1324 [m. 1906] senesinde, Delhi’de Abdullah-i Dehlevî dergahında tevellüd etti. Bu dergahta vefât etti. 1391 [m. 1971] Şaban ayında Delhi’yi ziyaretimde, sohbeti ile iki defa şereflendim. 1376 [m. 1957] da bastırmış olduğu fârisî (Menahic-üs-seyr) kitabını bu fakire hediye etti. Camiul-ezher’de okuduğunu, Mısır’da şeyhülİslam Mustafa Sabri efendi ile çok sohbet ettiğini de söyledi. 1394 [m. 1974] de, Kandihar’da bastırdığı, fârisî (Makamat-i ahyar) kitabında dedelerini uzun anlatmaktadır. Zeyd efendi, kitabında diyor ki babam, Peygamberimizi rüyada görmüş. Çok üzüntülü imiş, sebebini sormuş. (Türkler benim halifemi bugün makâmından ayırttılar. Bunun cezasını çok acı çekeceklerdir) buyurmuş.
Üçüncü oğlu Mevlânâ Abdürreşid, [1237] de Lucknow’da tevellüd ve 1287 [m. 1870] de Mekke-i mükerremede vefât etti. Bu da, oğlu Şâh Muhammed Mâ’sûm-i Ömerî’nin mürşidi idi. Muhammed Mâ’sûm [1263] de Abdullah-i Dehlevî hazretlerinin tekkesinde tevellüd etti. 1274 [m. 1858] de İngilizler Delhi’de büyük fitne çıkardı. Sultan II. Behadır şahı, 2 zevcesi ve 2 oğlu ile Kalkute’ye götürüp hapsettiler. Hindistan’ın her tarafında müslümanlar şehit edildi. Müslümanlar, Medine-i münevvereye hicret etti. [1290] da Hindistan’a döndü. 33 sene sonra akraba ve talebesinden 60 kişi ile [1323] de Medine’ye döndü. Burada İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin (Mebde ve mead) kitabını arabîye tercüme etti ve çok kitap yazdı. Bunlardan (Ahsenü’l-kelam fi-isbat-i mevlid-i vel-kıyam) kitabı, Hindistan’ın Urdu dilinde olup vehhâbîleri red ve rezil etmektedir. Hindistan’da basılmış ve arabîye tercüme edilmiştir. (Es-sebeul-esrar fi medârici’l-ahyar) kitabı, tasavvufu çok açık anlatmaktadır. Urdu dilindedir. Oğlu Muhammed Abdülkâdir Medeni tarafından [1329] da arabîye tercüme edilmiş, 1331 [m. 1913] de İstanbul’da basılmıştır.
İkinci oğlu şeyh Ebülfeyiz Muhammed Abdurrahmânın kitabın başına yazdığı takriz çok istifadelidir. Mütercim, önsözünde buyuruyor ki (Şâh Veliyullah muhaddis Ahmed-i Dehlevî (Mukaddemetü’s-seniyye fi isbat-i mezhebi’s-sünniyye) kitabında, İmâm-ı Rabbânîyi uzun övmekte ve müminler onu sever, münâfıklar, şakiler ise kötüler demektedir). Şâh Muhammed Mâ’sûm, 1341 [m. 1923] de Mekke-i mükerremede vefât etti.
Ahmed Saîd-i Serhendî, babası ile birlikte Abdullah-ı Dehlevî hazretlerinin sohbetinde bulunup, 10 yaşına varmadan tarîkat-i Nakşbendiyyeye intisab etti. 15 yaşına kadar bu sohbette kemâle geldi. Abdullah-i Dehlevî hazretleri evlenmemiş idi. Bunu oğulluğa kabul buyurdu. Hilafet-i mutlaka ile şereflendirdi. Çok Velî yetiştirdi. Çok kitap yazdı. (El-hakku’l-mübin fi-Redd-i alelvehhâbîn) kitabı vehhâbîlere cevap vermektedir. (Mektûbât-i Ahmediye)si çok kıymetlidir. (Tahkiku’l-hakkılmübin) kitabı hicri 1386 senesinde Karaşi’de basılmış olup (Mesail-i erbain)e cevap vermektedir.
Tavsiye yazı –> Mektubat’ın Önemi Nedir?