Bu bahçede benim için, ne gül, ne lale var,
bu pazarda ne alış veriş, ne de para var,
ne kudret ve tasarruf ve ne mal, ne de mülk var,
ne dert, ne zevk ve ne de merhem, ve ne yare var,
bu dünyada bilseydim, ben neyim, hem neyim var?
Vücut, lütf-i ilâhî, hayat, rahmet-i Kerim!
ağız, atıye-i Rahmân, kelam fadl-ı Kadîm!
beden, bina-yı Huda, ruh, nefha-i tekrim,
kuvvet, ihsan-ı kudret, duygular, vaz’ı Hakim,
bu dünyada bilseydim, ben neyim, hem neyim var?
Bu dünyada gerçekten, benim hiçbir şeyim yok,
ne varsa hep Onundur, mülkünde şeriki yok.
Cihana gelip gitme, benim de elimde yok,
bu benimdir demeye, güvenecek senet yok,
bu dünyada bilseydim, ben neyim, hem neyim var.
Varlığım bir görünüş, ruhum bir emanettir,
ben demek bile Ona, pek çirkin bir şirkettir,
kula düşen vazife, sâhibe itaattır,
bana (kulum!) demesi, lütuftur, inayettir,
bu dünyada bilseydim, ben neyim, hem neyim var?
Benim fakir ve muhtaç, gına, ihsan Hakkındır,
(adem) benim sermayem, vücut, hayat Hakkındır.
Ezel, ebed ve hem de, kahr, galebe Hakkındır,
dünyada ve ukbada her görünen Hakkındır.
Bu dünyada bilseydim, ben neyim, hem neyim var.
Benzer Şiirleri Okumak İçin Tıklayınız