Kış günleri gidip, bahar gelince,
açılır gafletten, gözü dağların.
Donanır, süslenir, gonca güllerle,
geçmez bülbüllere, nazı dağların.
Gece gündüz, tesbîhledir işleri,
Allah, Allah söyler, daim kuşları.
Göklere uzanmış, sanki başları,
duâ kıblesine, yüzü dağların.
Kudretten, hepsine, hulle biçilir,
Hak rahmeti, üstlerine saçılır.
Türlü türlü, çiçekleri açılır,
Cennet-i aladır, yazı dağların.
Bakıp doyulmaz, yeşil alanlara,
hidayetler olur, Haktan anlara.
Esen yeli, safa verir canlara,
miskü anber kokar, tozu dağların.
Bir yanda, zanbaklar, bir yanda lale,
ırmakları benzer, ab-ı zülale.
(Sebbe-ha) mânâsı, geliyor dile
şükür Hakka, daim sözü dağların.