Bu mektup da, [İmam-ı Rabbani hazretleri tarafından] şeyh Abdülvehhab’a yazılmıştır. Bir Seyyide yardım etmesini dilemektedir:
Bereketleri çok olan kıymetli Seyyidler “rahmetullahi teâlâ aleyhim“ din ve dünya efendisinin “aleyhi ve alâ âlihissalevâtü vettehiyyat” zerrelerini taşıdıkları için, kırık kalem ve kısa dil ile hallerini bildirmekten ve kendilerini övebilmekten çok yüksektirler. Ancak, saadete kavuşmaya sebep olacağını düşünerek bu işe kalkışılabilir. Belki de onları ağzına almakla şereflenmeyi ve onlara karşı sevgi beslemek emrini yerine getirmek için bu büyük işe kalkışılır. Ya Rabbi! Peygamberlerin efendisi hürmeti için “aleyhi ve alâ âlihi ve aleyhimüssalâtü vesselâm” o sevgilileri, bizim de sevmemizi nasip eyle!
Bu mektubu getiren Mîr Seyyid Ahmed, Samane şehri Seyyidlerindendir. İlim öğrenmekte, İslamiyete sımsıkı sarılmaktadır. Geçim sıkıntısından dolayı oraya gelmiştir. Yüksek kapınızda yer varsa, kendisi çok yakışır ve uygun olur. Eğer yer yoksa, sevenlerinizden birine gönderirseniz, geçim sıkıntısından kurtarılmış olur. Hizmetçilerinizin fakirlere ve muhtaçlara olan yardımlarını iyi bildiğimden, hele çok kıymetli Seyyidlerin imdadına yetişilmesi için birkaç kelime yazmaya kalkıştım. Yola çıkarken izin almak saadetine kavuşamadı ise de, bizi sevenlerdendir. Allahü teâlâ sevgisini ve ihlasını arttırsın! Daha uzun yazmak saygısızlığından çekindim.