Ve dahi, kişinin 72 kadar güzel huyları vardır:
İman, Ehl-i sünnet itikadı, İhlas, İhsan, Tevazu, Zikir-i minnet, Nasihat, Tasfiye, Gayret, Gıbta, Seha, İsar, Mürüvvet, Fütüvvet, Hikmet, Şükür, Rıza, Sabır, Havf, Reca, Buğz-i fillah, Hubb-i fillah, Hamul, İstiva-i zem ve medh, Mücahede, Say, Kasıt, Amel, Zikir-i mevt, Tefviz, Teslim, Taleb-ül-ilim, Selamet, Sadr, Şecaat, Hilm, Rıfk, İnabet, Vefa-i aht, İncaz-i vaat, Hüsn-i hulk, Zühd, Kanaat, Rüşt, Say-i fiil-hayrat, Rikkat, Şevk, Haya, Sebat fi emrillah, Ünsü billah, Şevku ila likaillah, Vekar, Zekavet, İstikâmet, Edep, Firaset, Tevekkül, Sıdk, Murabata, Müşarata, Murakabe, Muhasebe, Muatebe, Kezm-i gayz, Hubb-i tul-i hayati li-ibadetihi, Tevbe, Huşû, Yakin, Ubudiyet, Mükafat, Riâyet-i hukuk-i ibad.
Tevazu, gönül alçaklığına ve zikir-i minnet, her taati Allahü azim-üş-şanın tevfiki ve lütfu olduğunu bilip, şükretmeye ve nasihat, mümin kardeşine nasihat etmeye ve tasfiye, kalbinden ahlak-ı zemimeyi çıkarıp, ahlak-ı hamide ile muttasıf olmaya ve gayret, dininde gayret etmeye ve gıbta, başkasındaki nimetin kendinde de olmasını istemeye ve seha ile fütüvvet, cömertliğe ve İsar, mümin kardeşlerinin işlerini bitirmeye ve mürüvvet, insanlık vazifelerini yapıcı olmaya ve hikmet, ilm-i hâlini bilip amel etmeye ve şükür, nimetleri emrolunan yerlerde kullanmaya ve rıza, Allahü teâlâdan kendisine gelen takdirata razı olmaya ve sabır, belalara sabır etmeye denir.
[Hukuk-i ibad, kul hakkını gözetmektir. Kul hakkının en mühimmi ana-baba hakkıdır. Tatlı dil ile güler yüzle, yardımlarına koşmakla, onların gönüllerini kazanmaya çalışmalıdır. Sonra komşu hakkı, hoca hakkı, karı-koca hakki arkadaş hakkı, sonra hükümetin hakkı gelir. Kimseye yalan söylememeli, hile yapmamalı, ölçü aletlerini doğru kullanmalı, işçinin ücretini, alın teri kurumadan ödemelidir. Borç ödememek, otobüs ve benzerlerinin ücretlerini vermemek hıyanet olur. Hükümete vergi ödememek, binlerle kimsenin hakkını çiğnemek olur. Hükümet zulüm ederse, zulüm edilenler, devlete karşı isyan ederlerse, bu isyancılara yardım etmenin caiz olmadığı, Berika’da, fitne bahsinde ve (Hindiye) de ve (Dürr-ül-muhtar) da yazılıdır. Hadis-i şerifte, “Hükümete ihanet edene, Allah ihanet eder” buyuruldu. Yani isyan edeni zelil, hakir eder [Nibras]. Bunun için, mezhepsizlerin, müslümanları hükümete karşı isyana teşvik eden, bölücü, yıkıcı yazılarına aldanmamalıdır. Zalim olan hükümete de isyan edilmez ve isyan edenlere yardım edilmez. İbni Abidin “rahime-hullahü teâlâ” ipek elbise giymenin erkeklere haram olduğunu bildirirken diyor ki (Düğün ve bayramlarda ipekli kumaş sermek ve altın, gümüş eşyayı kullanmadan sergilemek, gösteriş için olmaz, yalnız hükümetin emrini yerine getirmek için olursa, caizdir. Fakat, gündüzleri, ışık, kandil yakılması, ışıklı reklamlar yapılması, malı zayi etmek, lüzumsuz yerde kullanmak olduğundan, caiz değildir. Hükümetin emri ile olursa, bunları yapmak ve çocuklarını kız, oğlan karışık mekteplere göndermek caiz olur. Kadın-erkek karışık olan, avret yerleri açık kimseler bulunan toplantılara gitmek de caiz değildir.) Kâfirlerin kanunlarına da isyan etmek caiz olmadığı da (İbni Abidin) in (Cuma namazı) ve (Kadılık) kısımlarında yazılıdır. Üzerinde kul hakkı bulunanın ibadetlerinin kabul olmayacağı, Cennete giremeyeceği bildirildi. Kâfirin hakkından kurtulmak, müslümanın hakkından kurtulmaktan daha zordur denildi. Herkese iyilik yapmalı, kötülük edenlere, kötülükle karşılık vermemelidir. Hakiki müslüman, Allahü teâlânın emirlerine, hükümetin kanunlarına itaat eder.]
Erenlerin sohbeti, ele giresi değil.
Sohbete kavuşanlar, mahrum kalası değil.
Gezmek gerek her yeri, bulmak için, bir eri,
sarraf tanır cevheri, magbun bilesi değil.
Akar suyun başına, kapalı desti konsa,
kırk yıl, orda dursa da, abı alası değil.
Sohbet, kalbi eder pak, ona imrenir eflak,
ademi, arif eden, tacu hırkası değil.
Önce iman etmeli, haramdan, el çekmeli,
ruh gıdasın bilmeli: Badem helvası değil!