Bu Mektup büyük İslam alimi, II. bin senenin müceddidi İmâm-ı Rabbânî Ahmed Fârukî’nin oğlu Muhammed Mâ’sûm “rahime-hullahü teâlâ”, 3 cilt olan, fârisî (Mektûbât) kitabının I. cildinin 72. mektubudur.
İnsana gelen marazlar, elemler, takdir-i ilâhî ile gelmektedir. Râzı olmak lâzımdır. İbadetlere devam, elemlere, hastalıklara sabredilmelidir. Allahü teâlânın kereminden âfiyet beklemelidir. Mahluklardan bir şey beklememeli, her şeyin Hak teâlâdan geldiğini bilmelidir. Dertlerden, elemlerden kurtulmak için duâ ve istiğfar etmelidir. [Tesiri, faydası katî olan sebeplere yapışmalı, sebeplerin tesirini Allahü teâlâdan beklemelidir.] Onun takdiri, irâdesi olmadıkça, kimse kimseye zarar veremez. Bununla beraber, sebeplere yapışmak, Peygamberlerin yoludur. [Esbâba teşebbüs etmemizi, tehlikelerden, zararlardan korunmamızı emretti. En büyük zarar, nefsimize ve İslam düşmanlarına aldanmaktır. Sebeplerin tesirini Allahü teâlâdan talep etmelidir.]
Benzer Yazıları Okumak İçin Tıklayınız