Sual: S. Kutub, İbni Teymiyye ve M. Abduh’a hayranlığını, hemen her kitabında ilan ediyor. “İstikbal İslamındır” kitabında, yalnız “İslamiyet” kelimesini övmekte, bu kelimeyi nasıl anladığını, hangi mezhepte olduğunu açıklamamaktadır. 94. sayfasında: (İslam ülkelerini tatar istilalarından koruyanların ön safında çalışan manevi önder, imam-ı İbni Teymiyye idi) diyor. Gerçekten de İbni Teymiyye bahsettiği gibi mücahid midir?
Cevap: Tatar sözü ile Cengiz imparatorluğunu kastediyorsa, 656 senesinde Hülagü kâfirinin ordusundaki gürcü, acem ve tatarlar Bağdat’ı yakıp yıkarken ve yüzbinlerce müslümanı kılınçtan geçirirken, İbni Teymiyye daha dünyada yoktu. 661 hicri senesinde Harran’da doğmuştu. İslam Ansiklopedisi 5. cildinde “İbni Teymiye, Moğollara karşı cihat için vaaz etmeye memur edildi. 699’da, vaaz etmek için, Şam civarında Şakhab’da Moğollara karşı kazanılan zaferte bulundu” denilmektedir.
Mir’at-i Kainat kitabının 137. sayfasında “Hülagü’nün torunlarından sultan Mahmud Gazan han, 694’de Moğol devleti reisi oldu. Bu sene, veziri emir Nevruzun nasihatleri üzerine müslüman oldu. Kur’ân-ı Kerîm okudu. O sene oruç tuttu. O gün, kumandanlarından, vezirlerinden, askerinden 400.000 kişi müslüman oldu’ diyor.
Kısas-ı Enbiya’nın 930. sayfasında, “Gazan Mahmud han, İslamiyetin kuvvetlenmesi için elbirliği ederek kardeşçe çalışmasını, Mısır sultanı Nasr’a yazdı. Türkmaniye sultanlarının 9.su olan Nasır, bunu dinlemedi. Nasr’ın askeri Mardin taraflarını yağma etti. Gazan han buna karşılık, 699’da Haleb’e geldi. Humusta Nasır bozguna uğradı. Gazan han, Kapçak adındaki kumandanla bir miktar askeri Şam’ı almak için bırakıp kendisi memleketine gitti. Nasır, Mısır’da asker toplayıp Şama gönderdi. Kapçak bunu işitince, Şam’ı muhasaradan vazgeçip geri döndüler” demektedir.
Görülüyor ki ön safta bulunan manevi önder gibi yaldızlı kelimelerle övülen İbni Teymiyye, iki İslam askerinin harp etmesini kızıştırmış, kardeş kanı dökülmesine, binlerce müslümanın ölmesine sebep olmuştur. S. Kutub’un, İbni Teymiyye’yi bir İslam mücahidi olarak gösterebilmek için kötülediği Gazan han ise, Tebriz’de, pek kıymetli bir sanat eseri olan, eşi görülmemiş büyük bir cami yaptırmış; 12 büyük medrese, sayısız tekkeler, hanlar, hayır işleri meydana getirmişti. Mekke ve Medine’ye çok hediyeler göndermiş, köyler vakıf etmişti. Ehl-i sünnet mezhebinde idi.
Şemseddin Sami Bey, Gazan han için, “Adaleti, hakkı yerine getirmeyi pek severdi. Çok faziletleri, üstünlükleri vardı. Seyyidlere, âlimlere saygılı idi” demektedir. İbni Teymiyye, Ehl-i sünnet âlimlerinin yaptıkları gibi bu iki İslam sultanına nasihatlar verip, din kardeşi olduklarını söyleyip, “Kardeşlerinizin arasını bulunuz!” mealindeki âyet-i kerimeye uysaydı, zaten iyi niyetli olan Gazan han ile sultan Nasır birleşirler, yardımlaşırlar, büyük bir İslam imparatorluğu meydana gelmesine sebep olabilirdi. Tarihin gidişi, dünyanın yüzü bile değişebilirdi. Fakat, o bu hayırlı işi yapmadı. İlim adamlarını ve devlet başkanlarını birbirlerine düşürdü.
İbni Teymiye’den önce, tatar kâfirleri İslam memleketlerini yakıp yıkarken ve milyonlarca müslümanı şehit ederken müslümanların dinlerini, imanlarını koruyan, ibni Teymiye gibi, bidat sahipleri değildi. Burhaneddin-i şehid, Fahreddin Razi, Ömer Nesefi, Sadreddin Konevi, Şeyh Sadi Şirazi ve daha nice Ehl-i sünnet âlimlerinin vaazları ve kitapları ile Ahmed Rıfai, İmam-ı Gazali, Necmeddin Kübra, Ahmed Nameki Cami ve Abdülkâdir-i Geylani gibi mürşidlerin yetiştirdikleri binlerce Evliya idi. Bu büyük âlimler, Veliler, milletleri, memleketleri hem irşad ettiler, hem de cihat edip, er olarak kâfirlerle dövüştüler. Çoğu şehit oldu. Tarih meydandadır.
Tavsiye yazı: İbni Teymiyye ve Görüşleri