7 maddeli kıymetli sözler: Ebû Hüreyre “radıyallahü teâlâ anh” rivayet etmiştir. Resûlullah “sallallâhü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri buyurdular ki: (Allahü Sübhanehü ve teâlâ hazretleri, 7 kimseyi, Arş-ı azimin gölgesinde o günde gölgelendirir. O gün Arş-ı azimin gölgesinden başka gölgelenecek yer olmaz. Yalnız Arş-ı azimin gölgesi olur. Bunlar:
1) Âdil devlet başkanı,
2) Allahü teâlâya taatte bulunarak yetişen genç,
3) Allahü Sübhanehü ve teâlâ hazretlerini tenhalarda zikir edip ve gözlerinden Allahü teâlânın korkusundan yaş akıtan kimse,
4) Kalbi mescide bağlı olan kimse,
5) Sağ elinin verdiği sadakayı, sol elinin bilmediği kimse,
6) Birbirini Allahü teâlâ için seven 2 kimse,
7) Bir cemal sahibi kadın [güzel kadın] kendisini davet ettiği zaman, ondan kaçıp, Âlemlerin Rabbi olan Allahü teâlâdan korkarım diyen kimse.)
Ebû Bekr “radıyallahü teâlâ anh” buyurdu ki (Bahillerin [cimrilerin] malı, 7 beladan birinde olur [birine uğrar]. Miras yiyen bir varisi, malını israf eder, onu Allahü teâlâ hazretlerinin taatinden başka yerde harcar. Veya Allahü teâlâ ve tekaddes hazretleri o bahilin [cimrinin] üzerine bir eziyet edici kimseyi [zalimi] musallat eder. Onun malını, onun nefsini hor ve zelil ettikten sonra alır. O bahili [cimriyi] bir şehvet harekete getirir ki o şehvet ile uygunsuz işler yaparak malını ifsad eder. Onda bir düşünce peyda olur. İftihar [övünmek] için bir bina yapar. Ya bir faydasız harabeyi tamir eder. Malını onlara sarf eder. Ya dünya afetlerinden bir afet peyda olur. Suda gark olur, hırsız çalar veya ona daimi bir dert erişir. Malını doktorlara yedirir. Ya malını bir mekanda saklar. Sonra unutur.)
Ömer “radıyallahü teâlâ anh” hazretleri buyurdu ki (Çok gülen kimsenin heybeti az olur. Çok şaka yapan istihfaf edilir [hakir görülür]. Çok konuşan çok yanılır. Çok hata edenin hayası az olur. Hayası az olanın veraı az olur. Veraı az olanın kalbi ölü olur. Kalbi ölü olanı Allahü teâlâ Cehenneme dâhil eder.)
Osman “radıyallahü teâlâ anh” buyurdu ki: (Allahü tebareke ve teâlâ hazretleri [Kehf sûresi 82. âyet-i kerimesinde meâlen], (Onun altında ikisine ait hazine var idi.) buyurdu. O kenz altından bir levha idi. Onda 7 satır var idi.
1) Ben teaccüb ederim [şaşarım] o kimseye ki muhakkak, bütün işler takdir iledir. Halbuki o kimse kaçırdığı şeyler için üzülür.
2) Şaşarım o kimseye ki ölümü bildiği hâlde güler.
3) Şaşarım o kimseye ki Cehennemi bildiği hâlde günah işler.
4) Şaşarım o kimseye ki Cenneti bildiği hâlde istirahat eder.
5) Şaşarım o kimseye ki Allahü tebareke ve teâlâ ve tekaddes hazretlerini bildiği hâlde, başkasını zikir eder.
6) Şaşarım o kimseye ki dünyanın fani olduğunu bildiği hâlde içindekilere rağbet eder.
7) Şaşarım o kimseye ki Kıyamette hesaba çekileceğini bildiği hâlde mal biriktirir.)
Ali “radıyallahü teâlâ anh” hazretlerinden sual olundu ki (Gökten ağır olan nedir, yerden geniş olan nedir, denizden engin olan nedir, ateşten sıcak nedir, taştan katı nedir, Zemherirden soğuk nedir, zehirden acı olan nedir?) Ali “radıyallahü teâlâ anh” cevap verdi ki (Gökten ağır olan, temiz bir kimseye iftira etmektir. Yerden geniş olan; Hak, doğru olan şeydir. Denizden engin olan, kanaat eden kalptir. Ateşten sıcak olan, zulüm eden sultandır. Taştan katı olan, münafıkın kalbidir. Zemherirden soğuk olan; levm eden, kınayan kimseye ihtiyacını arz etmektir. Zehirden acı olan, sabır etmektir.)
[ (Münebbihat) kitabından tercüme olunmuştur. [Bu kitabı İbni Hacer Askalani yazmıştır.] O haberleri ve sözleri beyan ederken, evvela Resûlullah “sallallâhü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinin hadis-i şeriflerini nakleder. Sonra Çihar yar-i güzinin o hadis-i şerife muvafık tertibi ile her birinden bir eser (söz) nakleder.]