Mahreçler:
أ (Hemze): Boğazın sonunda göğse bitişik olan yerden çıkar. Açık kuvvetlici söylenir, ince okunur.
ب (Be): İki dudağı birbirine vurarak kuvvetlice söylenip çıkarılır. Okunuşu ince, açık ve serttir.
ت (Te): Dilin ucunu yukarı dişlerin ortasına vurmak sûretiyle çıkarılıp söylenir. İnce ve kuvvetli basılarak okunur.
ث (Se): Dilin ucunu üst dişlerden biraz dışarı çıkarmakla söylenir.. İnce, peltek ve yumuşak okunur.
ج (Cim): Dilin ortasını üst damağa vurmakla söylenip çıkartılır. Okunuşu ince, açık ve serttir.
ح (Ha): Boğazın ortasından, boğaz hafif sıkılarak çıkarılır. İnce ve yumuşak okunur.
خ (Hı): Boğazın evvelinden, boğaz hırıldatarak çıkarılır. Kalın ve yumuşak söylenerek okunur.
د (Dal): Dilin ucu, üstteki ön dişlerin ortasına vurularak çıkarılır. Söylenişi sert, açık ve ince okunur.
ذ (Zel): Dilin ucunu, üst dişlerin başlarından biraz dışarı çıkarmak sûretiyle çıkarılır. Açık ince ve peltek okunur.
ر (Ra): Dilin ucunun biraz arkasını üst ön dişlerin dibine vurarak çıkarılır. Kaidesine göre bâzen ince, bazen kalın okunur.
ز (Ze): Dil ucu ön dişlerin uçlarına değerek çıkarılır. Açık, ince ve yumuşak okunur.
س (Sîn): Dil ucu iki alt ön dişlerin ortasından başlarına yakın yere vurmak sûretiyle çıkarılır; ince ve yumuşak okunur.
ش (Şın): Dil ortasını damağa dayamak sûretiyle çıkarılır. İnce ve yumuşak söylemekle okunur.
ص (Sat): Dilin ucuyla ön dişlerin yarısından çıkarılır. Kalın ve yumuşak telâffuz edilip okunur.
ض Dat: Dilin yan tarafını sağ veya soldaki üst yan dişlere vurarak telâffuz edilir. (okunur, söylenir)
ط (Tı): Dil ucu üst ön dişlerin etlerine yakın olan yere vurulmak sûretiyle çıkarılır. Kalın, kuvvetlice ve açık okunur.
ظ (Zı): Dil, ucu üst ön dişlerin başlarından biraz dışarı çıkmak sûretiyle çıkarılır. Açık, yumuşak ve kalın okunur.
ع (Ayın): Boğazın ortasından, boğaz hafif sıkılarak çıkarılır. İnce ve açık okunur.
غ (Gayin): Boğaz evvelinden çıkarılır. Kalın, açık ve yumuşak okunur.
ف (Fe): Ön dişlerin ucu ile alt dudağın içinden çıkarılır. İnce ve yumuşak okunup, telâffuz edilir.
ق (Kaf): Dil kökünün damağa vurmasıyla çıkarılır. Kalın ve sert okunur.
ك (Kef): Kafın çıktığı yerin az daha aşağısından çıkarılır. İnce ve kuvvetlice telâffuz edilip okunur.
ل (Lâm): Dad’ın çıkış yerinden itibaren dilin uç tarafını damağa vurarak çıkarılır. İnce ve açık okunur.
م (Mim): Dudak içleri birbirini hafifce vurularak çıkarılır. İnce okunur.
ن (Nûn): Dilin ucu ile üst dişlerin dibine yakın olan damaktan çıkarılır. Söylenişi incedir.
و (Vav): Dudakların öne doğru toparlanmasıyla çıkarılır. Yumuşak ve ince okunur.
ه (He): Boğazın sonunda göğse bitişik olan karın boşluğundan çıkarılır. İnce ve yumuşakca söylenip okunur.
لا (Lâm-elif): Lâm ile elif birleşmesinden meydana gelmiştir.
ى (Ye): Dilin ortasını üst damağa vurarak çıkarılır. İnce, yumuşak telâffuz edilir
Tavsiye Yazı –> Kıraat adabı nasıldır?