Kırâat ilmi, Allahü teâlânın kelâmı Kur’ân-ı kerîmin nazmının şekillerinden bahseden bir ilimdir. Tevâtür hâlinde gelen farklı okuyuşları bildirir. Arabî ilimlerden de faydalanır. Kırâat ilminin temeli, Kur’ân-ı kerîmin tevâtür yoluyla gelen okunuş şekilleridir. Kırâat ilminin gâyesi, Kur’ân-ı kerîmin okunuşu ile alâkalı olarak tevâtür yoluyla gelen farklılıkların zabtına, elde edilmesine meleke kazanmaktır. Kırâat ilminin faydası: Allahü teâlânın…
Tecvîd ilmi, Kur’ân-ı kerîmin harflerinin mahreçleri ve sıfatları bakımından, güzel okunmasından ve harflerin sıfatlarının hakkını yerine getirmekle, Kur’ân-ı kerîmi tertîl üzere okumaktan bahseder. (Tecvîd, lügatta bir nesneyi güzel hâle koymak demektir. Kırâat ve tecvîd âlimlerinin ıstılâhına göre, harflerin hakkını edâ eylemek manâsınadır. Tertîl, harfleri ve kelimeleri açık bir şekilde okumak manâsınadır. Tertîl üzere okumak, lafızların…
Sual: İbni Teymiyye kimdir? İslam alimleri İbni Teymiyye’nin bid’at ehli olduğunda müttefik midir? Cevap: 14. asırda yetişen din adamlarından. İsmi Ahmed bin Abdülhalîm bin Abdüsselâm bin Abdullah bin Muhammed bin Teymiyye’dir. İbn-i Teymiyye diye meşhûr olmuştur. Künyesi, Ebü’l-Abbâs, lakabı Takıyyüddîn’dir. 1263 (H. 661) senesinde Şam civarındaki Harran’da doğduğu için Harrânî nisbesiyle bilinir. Şam’da, Hanbelî fıkıh…
İslam dininin bildirdiği emirlere ve yasaklara (Ahkâm-ı İslâmiyye) veya (İslamiyet) denir. Ahkâm-ı İslâmiyye (ahkâm-ı şeriyye) 8’dir: Farz, vâcip, sünnet, müstehab, mubah, haram, mekruh, müfsid. Farz odur ki onu Allahü azim-üş-şan buyurmuş ola. Ve buyurduğu şüphesiz delil ile belli olmuş ola. Yani âyet-i kerimeden açıkça anlaşılmış ola. İnanmayan, ehemmiyet vermeyen kâfir ola. İman, Kuran, abdest almak,…
Sual: Günümüzde İslam coğrafyasının nerdeyse tamamının ilimde geride kaldığı, bunun sebebinin de İslamiyet olduğu iddia ediliyor. İslamiyetin ilme bakışı nasıldır? Müslümanlar tarih boyu hep cahil mi olurlar? Cevap: Belirttiğiniz gibi Müslümanlık ve müslümanlar hakkında yazılı garblıların kitaplarında veya neşrettikleri seyahatnamelerde, müslümanların çok câhil olduğu, Asya ve Afrika’da kendileriyle temas ettikleri müslüman halkın çoğunun okuma yazma…
(Tefsîr) kelimesi, “fesere” kelimesinden alınmıştır. “Fesere” kelimesi de “sefere” kelimesinden çevrilmiş olup, keşf ve izhâr [açmak ve ortaya çıkarmak] manâsınadır. Bazı edebiyyâtcıların beyânına göre, “fesere” ve “sefere” kelimeleri lafız bakımından birbirine yakın olduğu gibi, lügat bakımından da birbirine yakındır. Fakat “fesere” akıl ile anlaşılan manâları, “sefere” ise, gözle görülen şeyleri ortaya çıkarmakta kullanılır. Bazı âlimlerin…
Sual: Umreye gittiğimde oradaki Rabıta teşkilatının dağıttığı Türkçe bir mecmuada “Cuma ve bayram hutbeleri, cemaatin anladığı dil ile okunur. Arabî okumamalıdır” yazıyordu. Bu cümle doğru mudur? Mesela Osmanlı zamanında hutbe nasıl okunuyordu? Cevap: Âlimlerimiz, Cuma hutbesini okumak, namaza dururken, (Allahü ekber) demek gibidir, dedi. Yani, ikisini de, yalnız Arapça okumak lâzımdır. Fârisî okumak da olur…
Sual: Günümüzde Suudi Arabistan’da okumuş bazı din adamları vaaz verirken sürekli İbni Teymiyye’yi referans alıyorlar. İbni Teymiyye’nin kitapları ve görüşleri muteber midir? Cevap: Bozuk din adamlarından ve zararı çok olanlardan birisi de İbni Teymiyye denilen din adamıdır. (El-vasıta) ve başka kitaplarında, icma-i ümmetten ayrılmış ve Kurân-ı Kerîmde, Hadis-i şeriflerde açıkça bildirilen şeylere ve selef-i sâlihinin…
Müfessîr olmanın şartları ve âdâbı ilmi: Bu ilim, Kur’ân-ı kerîmin tefsîri ile alâkalı şartlardan ve edeblerden bahseden bir ilim olup, âlimler tarafından ehemmiyyet verilmiş ve tefsîr-i şerîf kitâplarında bu husûsta mühim bilgiler yazılmıştır. Müfessîre lâzım olan edâtların manâlarına âit ilim: Bu ilim, müfessîrlere lâzım olan edâtların manâlarından bahseder. Burada edâtlardan maksadın, harfler ve harflere benzeyen…
Tefsîr âlimleri birçok tabakalara ayrılır: Birinci tabaka: Eshâb-ı güzîn “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecmaîn” hazretleridir. Hulefâ-i râşidîn yanî hazret-i Ebû Bekr, hazret-i Ömer, hazret-i Osmân, hazret-i Alî “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” ile İbni Mes’ûd, İbni Abbâs, Übey bin Ka’b, Zeyd bin Sâbit, Ebû Mûsel-Eş’arî, Abdüllah bin Zübeyr, Enes bin Mâlik, Ebû Hüreyre, Ca’bir bin Abdüllah, Abdüllah…